Najviše stvari uvek počinjemo od jezika.
Tako je bilo i u mom slučaju, kada fasciniran putovanjima po Poljskoj reših da
nastavim svoje studije baš ovde. I naravno, sve mi se činilo tako lako,
jednostavno ali pre svega zanimljivo- naravno što se tiče jezika i komunikacije.
Siguran sam, necu imati problema, jezik je sličan, većinu reči znam, sa
razgovorom može biti malo teže ali jezici su veoma slični tako da nema potrebe za
brigom. I evo me, na početku školske godine, počinje novi semestar, a ja kao
student koji počinje da uči novi jezik. Veoma draga profesorka nas pozdravlja,
želi nam svima dobrodošlicu i izražava nadu da će nam se svideti poljski jezik,
poljska kultura, da nećemo imati problema da ga savladamo, i govori da ona
dobro zna da neće svima biti lako jer svi smo mi došli u Poljsku iz „ružnih
krajeva“. Toliko znam poljski, da mi je ovo zvučalo malo je reći začuđujuće,
pitam se: „zašto su naše zemlje ružne?“ Nije tačno, i naše zemlje imaju šta da
ponude, čime da se pohvale, to mogu bar da potvrdim za region Balkana iz kojeg
sam i ja. I baš u tom momentu, sa nedoumicom upućujem pogled ka drugarici koja
je malo bolje bila upoznata sa poljskim rečnikom, a takodje je iz mog regiona,
tumači mi da „ružne kraje“- označava: „različite zemlje“.
Počinjem da se smejem, vidim da moram
mnogo toga još da naučim, da neće biti tako lako kako mi se učinilo na početku,
ali važno je da smo ovaj prvi rebus uspeli da rešimo.
Nije trebalo da prođe mnogo vremena, da
bih ponovo bio iznenađen, tačnije nekoliko sati. Desilo se to u momentu kada mi
je jedna katovičanka predstavljala situaciju koja joj se desila u konfliktu sa
policajkom koja joj je napisala kaznu jer se nepropisno parkirala. Ništa
tu ne bi bilo neobičnog, jer poznato je, bilo gde da smo, bez obzira na
geografske i kulturološke granice i da
su konflikti između vozača i policajaca veoma česti, ali to što je mene
iznenadilo bio je naziv kojim je ta devojka nazvala g-đu policajac : „vredna baba“.
Bio sam u čudu. Baba radi u policiji? Uvek
sam mislio da se u policiji zapošljavaju mladi i sposobni ljudi, koji su uvek
spremni da reaguju kada je to potrebno, a tu baba radi u policiji? Pitao sam
svoju poznanicu da mi objasni o čemu se radi. I saznao sam. Tadammm....! „Vredna baba“ u poljskom jeziku ne može
se pohvaliti ničim dobrim, blago rečeno to je veoma nemila ženska osoba.
Ali da ne bude da se samo Poljaci nama
smeju što se tiče sličnosti jezika i mi smo za njih spremili malu šalu. Jednom
prilikom kada samo imali goste iz Poljske i krenuli smo u obilazak Beograda.
Vozač pita: „ Gde da skrenem?“, a ja mu odgovaram: „pravo.“ Vozač skreće desno, ja gledam šta se dešava, govorim mu da
nije dobro skrenuo, da sam mu rekao da nastavi da vozi pravo, ali šta da se radi
kada u poljskom jeziku prawo znači
desno, a pravo je ustvari prosto.
Da,
da u srpskom jeziku pravo je prosto. Prosto zar ne?
Učeći se jezik, ne možemo zaboraviti o
tome, da neke reči koje zvuče slično ili čak isto, mogu imati u potpunosti
drugačije značenje.
Ovim kratkim tekstom potrudio sam se da
predstavim samo nekoliko situacija koje su se meni dogodile zbog tzv. „Lažnih
jezičkih prijatelja“, ali njih je zaista puno, možda je ovo činjenica koja
će sve zainteresovati da počnu da uče poljski jezik.
Mali rečnik: ružni – brzydki, vredna – pracowita,
baba – babcia, pravo – prosto, jednostavno (prosto)-proste.
Wszystko zawsze zaczyna się od języka. Tak też było w moim
przypadku, kiedy zafascynowany podróżami po Polsce wpadłem na pomysł
studiowania tutaj, wydawało mi się wszystko bardzo łatwe, proste i przyjemne –
w kwestii komunikacji językowej rzecz jasna. Przekonany, że wszystko jakoś tak
podobnie, znajomo brzmi, pewnym krokiem udałem się na inaugurację kursu
przygotowawczego na studia po polsku. Kiedy powitała nas Pani profesor mówiąc,
że „serdecznie wita wszystkich, którzy tak licznie przyjechali do Katowic z "różnych krajów” poczułem się delikatnie
mówiąc niekomfortowo, bowiem nie wiem dlaczego wyraziła się w sposób tak negatywny. Spojrzałem wymownie w stronę
koleżanki z moich stron, która z uśmiechem wyjaśniła mi, że z różnych to nie „iz ružnih” krajów, bo po serbsku polskie różne brzmi dokłanie jak „ružni” – czyli brzydkie, nieatrakcyjne, paskudne.
Zagadka została rozwiązana, różne nie są brzydkie. Uspokoiło
mnie to.
Kolejnym zaskoczenie przyszło dosłownie za kilka godzin,
kiedy pewna katowiczanka opowiadała mi o policjantce, która ukarała ją mandatem
za zatrzymanie się w niedozwolonym miejscu. Nie byłoby w tym nic nowego, ani
odkrywczego, bo konflikt na linii kierowca – drogówka jest wiecznie aktualny bez względu na granice geograficzne i
kulturowe, moją uwagę przykuło jednak pewne sformułowanie użyte wobec funkcjonariuszki, a mianowicie brzmiało to
tak: co za wredna baba!
Straciłem grunt pod nogami, bo całe życie myślałem, że w
policji pracują ludzie młodzi i sprawni, a kierowcy rzadko mówią o drogówce, że
jest pracowita. Dopytywałem, drążyłem i ustaliłem. Zagadka rozwiązana – taaadam
! wredna baba – po serbsku znaczy pracowita babcia, a po polsku? No cóż,
teraz wszystko ułożyło się w logiczną całość, bo po polsku to nic innego jak
delikatnie mówiąc mało sympatyczna kobieta.
Żeby nie było, że tylko Polacy żartują językowo z Serbów, my
też przygotowaliśmy mały żart. I znów motoryzacyjnie - dotarli do nas goście z
polski, z którymi udaliśmy się w większym gronie na objazdową wycieczkę.
Skrzyżowanie kierowca pyta w którą ma skręcić? odpowiadam: pravo.
Skręcamy ku mojemu zdziwieniu w prawo. Zdziwiony był też kierowca kiedy powiedziałem mu , że źle
pojechał. Sytuacja powtórzyła się jeszcze kilkakrotnie – wiecie już, że pravo to nie w prawo?
Tak w serbskim języku pravo
to prosto. Proste prawda?
Uczmy się języków, pamiętajmy o tym, że czasem coś co brzmi
tak samo czy podobnie po polsku czy serbsku znaczy coś zupełnie innego
Słowniczek: ružni – brzydki, vredna – pracowita, baba
– babcia, pravo – prosto, jednostavno (prosto)-proste.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz