Kada se živi i studira u Poljskoj zaista može da se prenese
u budućnost, kada to govorim ne mislim na „Povratak u budućnost” i
teleportovanje do 21.10.2015, već izuzetno sentimentalno putovanje kroz poljsku
tradiciju- Hubertus, to je izuzetan trenutak kako bi se našli u samom centru
ceremonije, običaja i slavlja iz davnih vremena.
Pretpostavljam da se pitate ko je, ili šta je taj mistični
„Hubertus”, neću vas dalje držati u neizvesnosti. Hubertus je praznik lovaca,
šumara i jahača konja, ali i svih onih koji vole prirodu i „zlatnu poljsku
jesen”. U Poljskoj ta tradicija potiče od XVIII veka i povezana je ona sa
zaštitnikom lovaca i jahača, koji se slavi 3 Novembra.
 |
| Izvor: Vlasne fotografije, "Potera za lisicom" |
Hubertus predstavlja svečano otvaranje sezone lova, a čuva
se istorija i tradicija-kostimi i lovački akcenti. Lov se završava govorem
lovaca pored vatre uz bigos* i nalewke*.
Najspektakulraniji Hubertus je Hubertus jahanja konja za
čije vreme je organizovana potera za lisicom, lisicu predstavlja osoba koja
jahajući konja beži od ostalih učesnika potere, osoba koja predstavlja lisicu
ima na levom ramenu prikačen rep lisice. Taj koji prvi uspe da skine lisičiji
rep je pobednik, zatim sledi pobednički krug jahanja i sledeće godine će
predstavljati lisicu na prazniku Hubertusa.
 |
| Izvor: Vlasne fotografije. Proglašenje pobednika |
Uveravam vas da vredi
tamo otići, pogledati prelepe konje, prelepe balske haljine, kao i poteru za
lisičijim repom. Pravo putovanje kroz vreme, kada je sve bilo puno stila i
umetnosti. Specijalni gost bila je Grofica Inga Hohmann koja je ponosno paradirala u
dugoj haljini na svom konju, uz pomoć džentlmena sa sovom na ramenu, a takodje
bila je mogućnos videti i prvakinju Poljske u jahanju u damskim sedlu, koja se
predstavila u odevnoj kombinacji XIX veka. Ovakve stvari možete videti samo u
Poljskoj i to svega 25 minuta vožnje od Katovica i ne, nije to bio De Lorean ;)
 |
| Izvor: Vlasne fotografje. Defile Grofice Ingge Fohmann |
Pod velikim sam utiskom poljske tradicije jahanja i lova.
Prepune su nesvakidašnjih običaja, otmenosti i finoće. Divim se ljudima za koje
to predstavlja neku posebnu strast i poseban način života. Vidi se koliko ti
ljudi imaju ljubavi prema konjima ( Poljaci vole konje i jahanje), prema
prirodi, životinjama i istoriji. Neuobičajena zemlja, neuobičajeni ljudi, koji
povezuju tradiciju sa novim modernim vremenom.
Sjajno! U takim društvu ne bi bilo u redu odbiti zdravicu!
(strzemiennego*)
*bigos – tradicijonalno poljsko jelo , od kupusa, kiselog
kupusa i mesa,sa dodatkem sušenih gljiva, suvih šljiva, luka, začina i crvenog
vina.
nalewka*- Poljsko domaće alkoholno piće
* strzemienny – nastalo od reči trzemię –to je deo opreme
konja, poslednja čašica odabranog alkohola
koja se pije pre početka potere za lisicom za vreme Hubertusa. Danas
kada se govori: „Strzemiennego!” – ima se na misli poslednja zdravica.
Hubertus, czyli kto dogonił lisa. Bogactwo polskich tradycje jeździeckich i nie tylko
Studiując i mieszkając w Polsce można całkiem nieoczekiwanie
przenieść się w czasie i bynajmniej nie mam tu na myśli „Powrotu do Przyszłości”
i teleportacji do dnia 21.10.2015 lecz wspaniałą, sentymentalną podróż do
tradycji i korzeni Polskich – Hubertus, to doskonała okazja do znalezienia się
w samym centrum ceremoniału, obyczajów i celebrowania z dawnych czasów.
Pewnie zastanawiacie się, czym bądź kim jest tajemniczy
„Hubertus”, a więc nie będę dłużej trzymał was w niepewności. Hubertus jest
świętem myśliwych, leśników i jeźdźców konnych, a także wszystkich pasjonatów
przyrody i złotej polskiej jesieni. W Polsce tradycja hubertusa sięga XVIII
wieku, związana jest z patronem myśliwych i jeźdźców, którego wspomnienie
przypada na 3 listopada.
 |
| Źródło: Własne. Gonitwa za lisem. |
Hubertus to szczególnie uroczyste rozpoczęcie sezonu polowań
z zachowaniem historycznych wzorców i ceremoniałów – strojów i sygnałów łowieckich.
Polowanie kończy się biesiadą myśliwych przy ognisku, bigosie* i nalewce.
Najbardziej spektakularny Hubertus to Hubertus konny,
podczas którego urządzana jest gonitwa za lisem, podczas której konno goni się lisa,
czyli jeźdźca z lisim ogonem przypiętym
do lewego ramienia. Ten, kto go zerwie, wygrywa, ma prawo wykonać rundę
honorową wokół miejsca pogoni, i w następnym roku sam ucieka jako lis podczas
Hubertusa. Obchody święta mają zapewnić dobre wyniki w nadchodzącym sezonie.
 |
| Źródło: Własne. Lis złapany. |
Zapewniam was, warto tam dotrzeć i pooglądać piękne konie,
jeźdźców w galowych strojach, goniących za kitą. Istna podróż w czasie, do dni
kiedy wszystko było pełne szyku i stylu. Gościem specjalnym była Hrabina Inga
Hohmann, dumnie paradująca w długiej sukni na swym rumaku, prowadzona przez pewnego
dżentelmena, z sową na ramieniu, a także mistrzyni polski w ujeżdżaniu konnym w
Siodle damskim, która zaprezentowała się w strojach z epoki XIX wieku. Mówię
wam, takie rzeczy tylko w Polsce, inny
retro świat i tylko 25 minut drogi od Katowic samochodem i nie był to De
Lorean ;)
 |
| Źródło: Własne.Hrabina Inga Hohmann |
Jestem pod dużym wrażeniem bogatych polskich tradycji
konnych, jeździeckich i myśliwskich. Pełne są niezwykłych zwyczajów i
ceremonii, elegancji i fasonu, podziwiam ludzi, dla których to prawdziwa pasja
i sposób na życie. Widać w nich miłość do koni (Polacy kochają konie i jazdę
konną), do przyrody, zwierząt i historii. Niezwykły kraj, niezwykłe osoby,
które łączą tradycję z nowoczesnością. Wspaniale! W takim towarzystwie nie
wypadało mi odmówić strzemiennego*!
zdjęcia własne.
*bigos – tradycyjna polska potrawa, z kapusty, kiszonej kapusty
i mięsa, z dodatkiem suszonych grzybów,
suszonych śliwek, cebuli, przyprawy i czerwonego wina.
* strzemienny – zwyczajow od słowa strzemię – część
ekwipunku konia, ostatni kieliszek wybornego alkoholu pity przez uczestników
gonitwy za liesem podczas Hubertusa. Dziś często mówiąc „Strzemiennego!” – mamy
na myśli ostatni toast.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz